کلاه گشاد سوئیسی بر سر ایران؟ - نقطه سر خط

به گزارش نقطه سر خط، حواشی شکست فدراسیون فوتبال در پرونده شکایت مارک ویلموتس بلژیکی همچنان ادامه دارد؛ اگرچه حراست وزارت ورزش در کنار قوه قضائیه و البته اهالی مجلس دست به کار شده و به صورت جداگانه در پی یافتن مقصران چنین فاجعه بزرگی هستند، ولی به نظر می رسد این پرونده چنان پیچیده است که نتوان یک یا دو مقصر برایش پیدا کرد. ویلموتس، سرمربی سابق و بلژیکی تیم ملی بعد از شش ماه همکاری با فدراسیون فوتبال به بهانه دریافت نکردن به موقع دستمزدش استعفا کرد و بعد هم به فیفا شکایت برد تا غرامت قراردادش را بگیرد؛ او دو میلیون یورو گرفته بود و بعد از شکایت، فیفا رأی داد که طرف ایرانی باید 6.2 میلیون یورو دیگر هم بپردازد! این رقم آ ن قدر شگفت انگیز است که حالا بسیاری در پی یافتن مقصر یا مقصرانی هستند که پای چنین قراردادی را امضا نموده اند.

چه کسی ویلموتس را آورد؟

این سؤال در ماه های اخیر بار ها پرسیده شده است؛ مهدی تاج، رئیس سابق فدراسیون فوتبال می گوید ویلموتس را وزیر ورزش معرفی کرد و ما اقدام کردیم. وزیر ورزش می گوید ما فقط معرفی کردیم و بقیه موارد بر عهده خود فدراسیون فوتبال بوده است. فدراسیون فوتبال می گوید نامه معرفی ویلموتس از سوی وزیر ورزش را مؤسسه فرهنگی ایران و هلند صادر نموده است. مؤسسه فرهنگی ایران و هلند هم این موضوع را تأیید می نماید، ولی می گوید نقشی در مذاکره با ویلموتس نداشته و خودشان در این پفراینده رودست خورده اند و به وسیله رسانه ها متوجه شده اند که ویلموتس سرمربی ایران شده است! آن ها مدعی شده اند رقم توافق با ویلموتس بسیار پایین تر از چیزی بوده که فدراسیون فوتبال در قرارداد ذکر نموده است.

به هر روی مهدی تاج به همراه فردی به نام بهروز زنجانی به سفارت ایران در بلژیک رفته و توافقات را حاصل نموده اند. اینکه آیا مهدی تاج سرازخود وارد چنین قراردادی شده یا به زعم کارشناسان به اجبار تن به چنین توافقی داده، یکی از عظیم ترین پرسش های موجود است که مقرر شده نهاد های نظارتی و اطلاعاتی آن را پیگیری نمایند. علاوه بر این ها شایعاتی مبنی نقش آقازاده ها در این انتقال و البته انتقال بعدی، یعنی سرمربی شدن دراگان اسکوچیچ به جای ویلموتس در تیم ملی ایران هم مطرح شده که باز هم بر عهده نهاد های نظارتی است تا راستی آزمایی نمایند.

پس تا اینجا و اینکه چه کسی ویلموتس را آورده هنوز پاسخ قطعی وجود ندارد، ولی مشخصا مهدی تاج، رئیس سابق فدراسیون فوتبال، کار ها را پیش برده و پای قرارداد را امضا نموده است.

چرا ایران باخت؟

ویلموتس بعد از اینکه به موقع دستمزدش را نگرفت، ظاهرا بدون اینکه طرف ایرانی را در جریان بگذارد، پنهانی به فیفا نامه نوشته که شما در جریان باشید من به موقع دستمزدم را نگرفته ام و هر وقت که دوست داشته باشم، می توانم استعفا داده و بروم. از قرار او بیش از یک نامه هم نوشته تا در روز دعوا، دست بالا را داشته باشد. فدراسیون فوتبال هم که فکر می کرد با استناد به بندی که گذاشته و فقط قرار است سه ماه از دستمزد یک سال را به عنوان غرامت بپردازد مدعی شد که ویلموتس کاری نمی تواند بکند و تازه بخشی از آن دو میلیون یورویی که گرفته را هم باید پس بدهد.

بعد، اما مشخص شد که پرانتزی جلوی این بند اضافه و عنوان شده سه ماه حقوق یا یک رقم مشخص. همان رقم مشخص هم نهایتا کار خودش را کرد و ویلموتس را برنده این داستان نموده است. حالا طرف ایرانی در یک ماه باید این رقم را بپردازد یا اینکه به دادگاه عالی ورزش (CAS) شکایت ببرد؛ از قرار فعلا راه دوم انتخاب شده، ولی ایران نه تن ها باید هزینه دادخواست مجدد را بدهد بلکه اگر در این پفراینده پیروز نشود، آن وقت باید دیرکرد قرارداد ویلموتس را که چیزی نزدیک به 1.2 میلیون یورو دیگر می شود، هم بپردازد!

حالا سؤال دیگری که مطرح می شود، این است که آیا فقط همین مورد دلیل شکست فدراسیون فوتبال از مارک ویلموتس بوده است؟

نقش پرابهام وکیل سوئیسی

از آنجا که فدراسیون فوتبال مدت ها سکوت اختیار نموده و ترجیح داده شبیه جزیره ای مستقل عمل کند جزئیات زیادی از پفراینده ویلموتس به بیرون درز ننموده بود؛ آن ها به بهانه اینکه چنین قراردادی محرمانه است، از انتشار آن سر باز می زدند، ولی صحبت های جسته وگریخته یکی، دو مسئول ورزشی، پرده از اتفاقی برداشت که خودش زنگ خطر مهمی بود؛ موضوع مربوط به وکیل سوئیسی به نام لودویک دلِشَه است؛ مردی که 10 سال به عنوان مسئول حقوقی و همچنین رئیس شورای حل اختلاف فیفا عمل نموده و ادعا شده وکیل پایه یک سوئیس و یکی از خبره ترین وکلای دعاوی در عالم فوتبال است.

پای او چندسالی می شود به پفراینده های فوتبالی ایران در فیفا باز شده و هربار که به عنوان وکیل بازیکنان خارجی به ایران آمده و از باشگاه های کشور شکایت نموده بود، پیروز عمل نموده بود! به عبارت ساده تر او هر بار علیه ایران وکالت نموده، برنده خارج شده است.

نکته عجیب اینکه او هر بار برای ایرانی ها در فیفا وکالت نموده، بازنده ای بیش نبوده است! گفته می شود او در شش پفراینده برای طرف ایرانی وکالت را بر عهده گرفته که همگی را باخته است. موضوع وقتی عجیب تر می شود که او یکی از باسابقه ها در این عرصه است و عجیب است که نتوانسته حتی یک بار هم باشگاه های ایرانی را به پیروزیت برساند.

عجیب اینکه لودویک دلِشَه با چنین رزومه ای، وکیل فدراسیون فوتبال می شود تا در پفراینده ویلموتس از حق فوتبال ایران دفاع کند؛ حالا هم که نتیجه مشخص و مشخص شده که ایران نه تن ها پفراینده را باخته بلکه باید رقم سنگین شش میلیون یورو هم غرامت بپردازد. الان که این وکیل سوئیسی دوباره باخته شک و تردید درباره مسائلی که ادعا شده تبانی و زدوبند است، بیشتر شده است.

تبانی در پفراینده ها؟

برای بیشتر روشن شدن این پفراینده کافی است نامه بالابلندی که چندی پیش، محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور به کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال نوشت مرور شود؛ زنوزی یکی از زخم خورده های لودویک دلِشَه است که همچنان معتقد است دفاعیات ضعیف و مشکوک این وکیل باعث باختن تراکتور در فیفا شده است. او در بخشی از این نامه از پشت پرده هایی حرف می زند که اگر صحت داشته باشد، پای یک باند عجیب و غریب در پفراینده مربیان و بازیکنان خارجی که از طرف ایرانی شکایت می نمایند، باز می شود.

زنوزی در بخشی از نامه اش می نویسد: با توجه به مدارک و مستندات موجود، متأسفانه وکالت بیشتر پفراینده های باشگاه های ایرانی به صورت کاملا راهنمایی شده ای به تعداد خاصی از وکلای ورزشی اعطا می شود که متأسفانه در بیشتر پفراینده هایی که این وکلای خاص قبول مسئولیت می نمایند، نتیجه ای به جز شکست های پی درپی حاصل نشده است. متأسفانه دایره نفوذ این گروه خاص که به موضوع کشور سوئیس در حال فعالیت هستند، به حدی گسترده شده که عظیم ترین پفراینده اقتصادی تاریخ فدراسیون ایران، پفراینده مارک ویلموتس، نیز به این وکیل خاص اعطا شده است.

به زعم زنوزی، افرادی در داخل کشور در پفراینده های این چنینی فقط لودویک دلِشَه را معرفی می نمایند تا به صورت تیمی فعالیت نموده و پول حاصل از آن پفراینده ها را تقسیم نمایند. این ادعایی است که مالک تراکتور می نماید و می گوید برایش سند و مدرک دارد و آن را در اختیار نیرو های اطلاعاتی قرار می دهد.

محمدرضا زنوزی از افراد مشخصی در فوتبال ایران نام می برد که با وکلای ضعیف در ارتباط هستند و احتمالا با هم دستشان در یک کاسه است. مالک باشگاه تراکتور مشخصا نام علی خطیر را می آورد و اعتقاد دارد خطیر با معرفی این وکلا به باشگاه های ایرانی سعی در مغلوب کردن طرف ایرانی و از طرفی حیف شدن بسیاری از پول بیت المال را دارد. این ادعا پیش تر به صورت گنگ تر از سوی محمدرضا زنوزی مطرح شد و بلافاصله با واکنش شدید علی خطیر روبرو شد؛ خطیر هم علاوه بر اینکه گفت حتما از زنوزی شکایت خواهد نمود، خطاب به او آن جمله معروف فکر نکن پول داری، می توانی هر کاری کنی را به زبان آورد.

حالا به فرض آنکه ادعای زنوزی درست باشد و در سند و مدرکی که می گوید در اختیار دارد شک و شبهه ای نباشد، باید خیلی مختصر شرایط پفراینده های ایرانی با لودویک دلِشَه مرور شود؛ از قرار او از طرف یک عده در داخل ایران به باشگاه ها معرفی می شود تا پفراینده بگیرد، پفراینده را به یک عده وکیل خاص برای پیگیری می سپرند تا به جریان بیفتد و طرف ایرانی را بازنده و در نتیجه پول حاصله را تقسیم نمایند. اگر این ادعا درست باشد دوباره باید به ارکان قضائی فوتبال ایران انتقاد کرد که چطور با وجود چنین داستانی پفراینده ویلموتس را هم به لودویک دلِشَه داده اند.

برقراری ارتباط با وکیل سوئیسی

در فدراسیون فوتبال همچنان علامت سؤال ها زیاد است؛ حتی مهدی علی نژاد، معاون حرفه ای وزارت ورزش می گوید به فدراسیون فوتبال درباره استخدام این وکیل هشدار داده ایم، ولی گوش کسی بدهکار نبوده است. اینکه چطور لودویک دلِشَه به فدراسیون فوتبال وصل شده هم می تواند دوباره یکی از حلقه های مهم مفقوده پفراینده مارک ویلموتس باشد. فدراسیون مدعی است این وکیل در مقایسه با سایر وکلای خارجی، دستمزد مناسب تری دارد پس ما استخدامش نموده ایم. عنوان شده که حتی فیفا یک وکیل خارجی دیگر در این پفراینده به فدراسیون فوتبال ایران معرفی نموده که طرف ایرانی او را رد و عنوان نموده با لودویک دلِشَه همکاری می نماید.

از قرار لودویک دلِشَه ارتباط محبت آمیز ای با علی خطیر، معاون سابق باشگاه استقلال دارد و حتی در دو پفراینده، یکی در پفراینده سوپرجام که به شکست استقلال منجر و دیگری در پفراینده استراماچونی که باز هم منجر به قطع همکاری با این مربی ایتالیایی شد، با استقلال همکاری نموده است. زنوزی هم علی خطیر را مقصر دانسته و گفته در پفراینده های تراکتور تبانی انجام شده است (علی خطیر بار ها ادعای زنوزی را رد و گفته از او شکایت می نماید).

بااین حال در دوستی علی خطیر با لودویک دلِشَه تردیدی نیست؛ او هم که دیگر همه می دانند زمانی که محمدرضا ساکت دبیر کل فدراسیون فوتبال بود، معاونت دبیرکلی را بر عهده داشت. ظاهرا به واسطه همین مورد پای لودویک دلِشَه به فدراسیون فوتبال و آشنایی اش با محمدرضا ساکت باز می شود و فدراسیون هم با توجه به سابقه ای که این وکیل سوئیسی داشته می پذیرد با قراردادی ظاهرا چندساله با او همکاری کند. بقیه داستان فعلا مشخص است؛ نه خبری از محمدرضا ساکت، مردی که ثانیه به ثانیه کنار ویلموتس حضور داشت، هست و نه خبری از مهدی تاج که پای قرارداد این مرد بلژیکی را امضا نموده است.

مورد مشخص تر اینکه، اما همچنان خبری از لودویک دلِشَه هست! اگرچه یکی دو روز گذشته از فدراسیون فوتبال خبر رسید که این وکیل سوئیسی اخراج شده، ولی خبر ورزشی نوشته که در اقدامی عجیب، حیدر بهافرایند، سرپرست کنونی فدراسیون فوتبال دوباره لودویک دلِشَه را به عنوان وکیل اصلی ایران انتخاب نموده تا در ادامه فرایند اعتراض به رأی فیفا برای ایران وکالت کند!

اینجاست که دوباره باید به سؤالاتی که مطرح شده و همگی هم مشکوک هستند رسیدگی شود: آیا عده ای در ایران از حضور لودویک دلِشَه سود می برند؟ آیا این وکیل سوئیسی در دفاعیات ضعیف عمل نموده تا همان جریانی که زنوزی حرفش را می زند، به کاسبی شان ادامه دهند؟

اثبات و رد این شایعات بماند برای نهاد های نظارتی و اطلاعاتی که ظاهرا عزمشان را جزم نموده اند هرطور شده مقصران این فاجعه عظیم را شناسایی نمایند.