نگاهی به کاربرد پزشکی جدوا - نقطه سر خط

به گزارش نقطه سر خط، از این گیاه به طور وسیعی به شکل جوشانده در طب سنتی سریلانکا استفاده می گردد. برگ ها و پوست درخت برای گازگرفتگی موش صحرایی و مار، مسمومیت با موش صحرایی و کورک و میوه گیاه برای

نویسندگان: کوهویی لینگ، چوا تانگ کیان، تان چای هون

مترجمان: دکتر حسین حسین زاده، دکتر محسن ایمن شهیدی، دکتر رامین رضایی

نام علمی (خانواده):

Barringtonia recemosa (L.) K. Spreng (Lecythidaceae)

نام انگلیسی:

Putat kampong, Samund rapandu

نام فارسی:

جدوا

خصوصیات:

این گیاه درختی کوچک با برگ های بزرگ و ساده به طول 20 سانتی متر است. گل ها بزرگ با پرچم های متعدد صورتی رنگ هستند. برگ ها و پوست درخت برای گازگرفتگی موش صحرایی و مار، مسمومیت با موش صحرایی و کورک و میوه گیاه برای سرفه، آسم و اسهال به کار می رود، از مغز هسته مخلوط با شیر در درمان بیماری های صفراوی و یرقان و دانه گیاه به اسم حشره کش و ماده مقوی استفاده شده است. میوه بیضی، سبز و به طول 9 سانتی متر می باشد که در هنگام رسیدن، رنگ آن قرمز می گردد.

منشأ:

بومی افریقا، منطقه ها معتدل و گرم آسیا، استرالیا و اقیانوس آرام.

ترکیبات شیمیایی:

Nasimalun A, B، بارینگتونین، R1- باریژنول، R2- باریژنول، بارینگتوژنول، بارینگتوژنیک اسید و مواد دیگر.

کاربرد در طب سنتی:

از این گیاه به طور وسیعی به شکل جوشانده در طب سنتی سریلانکا استفاده می گردد. برگ ها و پوست درخت برای گازگرفتگی موش صحرایی و مار، مسمومیت با موش صحرایی و کورک و میوه گیاه برای سرفه، آسم و اسهال به کار می رود، از مغز هسته مخلوط با شیر در درمان بیماری های صفراوی و یرقان و دانه گیاه به اسم حشره کش و ماده مقوی استفاده شده است. دانه همراه با اجزای دیگر آن برای درمان خارش، بواسیر و تب تیفوئیدی به کار می رود در صورتی که پوست ساقه برای زخم معده هم مصرف می گردد. ریشه گیاه به اسم ماده سرد کننده و داروی رد کننده مانع عمل می نماید.

بیشتر بخوانید: میکروب های مسمومیت زا

آثار دارویی:

ضد درد، ضد باکتری، مهار گلوکوزیداز و آمیلاز، ضد سرطان، و سمیت سلولی.

مسمومیت زایی:

عصاره های آبی (500، 750، 1000 و یا 1500 mg/kg) پوست ساقه این گیاه در موش های صحرایی نر اثر ناخواسته یا سمیتی نداشت یا تغییری در باروری، طول بارداری، نمو دوران نوزادی و حول زایمان ایجاد نکرد و به نظر تراتوژن نبود. عصاره دانه این گیاه با تجویز روزانه، داخل صفاقی به مدت دو هفته تا دوز 12 mg/kg فاقد سمیت حاد و کوتاه مدت در موش بود. موش های درمان شده با این گیاه فقط با دوز 24 mg/kg نشانه های واضح سمیت را نشان داد. LD50 این گیاه در موش نر با تک دوز و به صورت داخل صفاقی 36 mg/kg بود.

پی نوش:

برای مشاهده پی نوشت های این کتاب به منبع مقاله مراجعه گردد.

منبع مقاله :

لینگ، کوهویی - تانگ کیان، چوا - چای هون، تان؛ (1392)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسین زاده - محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.

منبع: راسخون