اجباری شدن تشخیص و مداخله زودهنگام و رسمی شدن زبان اشاره، دو مطالبه جامعه ناشنوایان - نقطه سر خط

به گزارش نقطه سر خط، عضو هیئت مدیره انجمن علمی شنوایی شناسی ایران معتقد است که باید چند قانون به مجلس شورای اسلامی برود که اولین آن موضوع اجباری شدن تشخیص و مداخله زودهنگام و رایگان و با کیفیت و دوم قانون رسمی شدن زبان اشاره است.

به گزارش نقطه سر خط، گیتا موللی در برنامه ای اینستاگرامی ضمن گرامیداشت هفته جهانی ناشنوایان بیان نمود: در حوزه ناشنوایان و شهروندی موضوعی که باید در نظر داشته باشیم این است که ناشنوایان و افراد کم شنوا فقط یک گروه خاص با ویژگی ها و نیازهای خاص نیستند؛ در واقع ما با افراد مختلف، نیازهای مختلف و با سن ها و سلایق مختلفی روبه رو هستیم.

وی با بیان اینکه با ورود تکنولوژی های فراوان در قرن اخیر و پیشرفت هایی که در حوزه بهداشت و سلامت به وجود آمده، با طیف گوناگونی روبه رو هستیم، گفت: ما با افرادی روبه رو هستیم که سمعک دارند، با افرادی روبه رو هستیم که کاشت حلزون دارند و با افرادی روبه رو هستیم که از سمعک و کاشت حلزون استفاده نمی کنند. همچنین با افرادی روبه رو هستیم که با وجود اینکه کم شنوا هستند می توانند صحبت کنند. همچنین با افرادکم شنوایی روبه رو هستیم که صحبت می کنند اما نیازمند حمایت هستند و با افرادی روبه رو هستیم که ترجیح می دهند با زبان اشاره ارتباط برقرار کنند که همه این افراد مورد احترام ما و شهروندان ما هستند و حقوقی دارند که لازم است رعایت شود.

موللی با اشاره به دوره نوزادی اظهار کرد: زمانی که نوزادی متولد می شود، توانایی یادگیری زبان و حق یادگیری و اکتساب زبان دارد و این زبان میتواند زبان اشاره یا زبان گفتاری باشد. در حال حاضر امکانات، توانایی ها و توانمندی ها اجازه می دهد که نوزادان کم شنوا بتوانند از سمعک استفاده کنند و بتوانند با زبان اشاره یا زبان گفتاری به صورت مسلط رشد کنند و غالبا دو زبانه شوند و این حق آنهاست؛ لذا اولین حقوق شهروندی نوزاد کم شنوا این است که تشخیص کم شنوایی را در بدو تولد در اختیار او قرار دهیم و این امکان نیز با کیفیت و ترجیحا رایگان باشد.

عضو هیئت مدیره انجمن علمی شنوایی شناسی ایران با بیان اینکه پس از تشخیص زودهنگام، مداخله زودهنگام مطرح است، ادامه داد: نوزادان زیر یک ماه باید درصورت نیاز، سمعک دریافت کنند و همچنین لازم است تحت آموزش های تخصصی توسط متخصصان قرار گیرند و این حق آنهاست؛ دومین حق شهروندی شیرخواران ناشنوا این است که به صورت رایگان و تخصصی و با کیفیت از سمعک و وسایل کمک شنوایی استفاده کنند و تحت آموزش ها قرار گیرند، برای اینکه این حق احقاق شود باید از خانواده آنها حمایت شود، قوانین حمایتی خاص وجود داشته باشد و از مراکزی که خدمات تخصصی ارائه می دهند نیز حمایت شود.

موللی با اشاره به اینکه این تشخیص و مداخله زودهنگام در بسکمک از کشورها به صورت قانون در آمده است، شرح داد: باید این بچه ها تحت بیمه های مکمل قرار گیرند تا خانواده برای تشخیص، دریافت سمعک و مداخله زودهنگام تحت مضیقه اقتصادی شدید قرار نگیرد. درحقیقت هر هزینه ای در این مقطع در بلندمدت صرفه اقتصادی برای جامعه و خانواده دارد.

وی در بخش دیگری از صحبت های خود با اشاره به اینکه در حال حاضر در کشور سه گروه بزرگسال ناشنوا داریم، اظهار کرد: بزرگسالانی هستند که کاشت حلزون دارند و اغلب ترجیح می دهند از زبان گفتاری استفاده کنند، همه این افراد نیاز دارند از لحاظ لبخوانی امکاناتی در اختیارشان باشد. به طور مثال حق دارند که به دانشگاه اعلام کنند کم شنوا هستند و دانشگاه امکاناتی در اختیارشان قرار دهد. به طور مثال استادان به راحتی می توانند پیش از شروع کلاس، جزوه ای در اختیار آنها بگذارند.

موللی یادآور شد: برخی از بزرگسالان نیز هستند که دارای سمعک یا کاشت حلزون هستند و زبان اشاره بلندند و استفاده می کنند، لازم است برای این افراد حقوق شهروندی به طور کامل در نظر گرفته شود. در حال حاضر بیش از یک میلیون ناشنوا در کشور داریم و اگر آنها را نمی بینیم این تقصیر ماست.

به گفته وی، از هر هزار نوزادی که متولد می شود، یک الی سه مورد از آنها ناشنوایی عمیق دو طرفه دارند. در واقع سالیانه حدود هفت هزار ناشنوا متولد می شود.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه ناشنوایان حقوق شهروندی دارند، گفت: زبان اشاره باید مانند بسکمک از کشورها به عنوان زبان رسمی کشور پذیرفته شود. به عنوان مثال در اتحادیه اروپا کشوری وجود ندارد که زبان اشاره در آنجا به رسمیت شناخته نشده باشد.

موللی گفت: ما باید چند قانون را به مجلس شورای اسلامی ارسال کنیم، اولین موضوع اجباری شدن تشخیص و مداخله زودهنگام با کیفیت، اصولی و رایگان است و دوم قانون رسمی شدن زبان اشاره است.

وی افزود: در حال حاضر اگر ناشنوایی دچار مسائل اورژانسی شود یا نیاز به آتشنشانی و خدمات اضطراری داشته باشد باید چه کار کند؟ در بسکمک از کشورها این موضوع برطرف شده است. خدمات پزشکی و درمانی و بهداشتی یکی از مسائل اساسی ناشنوایان است این درحالیست که آنها شهروندان ما هستند. لذا لازم است در مجامع عمومی رابط یا مترجم (برای زبان اشاره) برای ارائه خدمات وجود داشته باشد. همچنین اتصال سیستم های پیامکی به شماره های اضطراری نیز لازم است.